Το νησί της Λέσβου βρίσκεται στο Βόρειο-Ανατολικό Αιγαίο, κατέχει την τρίτη θέση ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και είναι από τις αρχαιότερες κατοικημένες περιοχές στον ελλαδικό χώρο.

Μια ηφαιστειακή έκρηξη που έγινε πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια χώρισε το νησί σε δύο διαφορετικά τοπία. Η ανατολική πλευρά είναι καταπράσινη από ελαιώνες και δάση που φτάνουν μέχρι την θάλασσα που έρχεται να την ανατρέψει το ξηρό τοπίο της δυτικής πλευράς με το περίφημο ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΣΙΓΡΙΟΥ ένα από τα δύο μεγαλύτερα απολιθωμένα δάση στον κόσμο (το άλλο βρίσκεται στην Αριζόνα).

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία αναφέρεται ότι ο πρώτος έποικος της ήταν ο Μάκαρας ο γιος του Ήλιου, ο οποίος είχε τέσσερις γιους και πέντε κόρες τη Μυτιλήνη, τη Μήθυμνα, την Ισσά και την Αρίσβη. Το όνομα της «ΛΕΣΒΟΣ» αποδίδεται στον Λέσβιο - εγγονό του Αιόλου – και συζύγου της Μήθυμνας, ο οποίος ήρθε με Αιολείς αποίκους και αποκτώντας δύναμη έδωσε το όνομα του στο νησί.

Οι τέχνες και τα γράμματα άνθισαν στο νησί από την πρώιμη αρχαιότητα ενώ η συνεισφορά των Λέσβιων θεωρείται σημαντική στην οικοδόμηση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Τέρπανδρος ο Αντισσαίος, Αρίων ο Μηθυμναίος, Κοιτίων ο Μυτιληναίος συγκαταλέγονται στους περίφημους μουσικούς της αρχαιότητας.

Ο κορυφαίος λυρικός ποιητής Αλκαίος και η περίφημη δέκατη μούσα ποιήτρια Σαπφώ εμπνεύστηκαν από αυτό το τόπο και άφησαν έργα αναλλοίωτα στους αιώνες.

Ακολουθεί ο Πιττακός –ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, ο μαθητής και διάδοχος του Αριστοτέλη, Θεόφραστος θεμελιωτής της βοτανικής, ο Λόγγος που έγραψε το τρίτο αιώνα μ.χ το πρώτο μυθιστόρημα παγκοσμίως «ΔΑΦΝΙΣ ΚΑΙ ΧΛΟΗ» μια βουκολική ιστορία αγάπης που εκτυλίσσεται στα παράλια της Λέσβου.

Στα νεότερα χρόνια, η Λέσβος συνεχίζει να προσφέρει λαμπρά ονόματα στο πνευματικό χώρο.

Οι λογοτέχνες Αργύρης Εφταλιώτης και Στρατής Δούκας, ο Στρατής Μυριβήλης από τους μεγαλύτερους πεζογράφους και ακαδημαϊκός, ο ποιητής και νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης, ο Ηλίας Βενέζης, ο Φώτης Κόντογλου, ο ζωγράφος και γλύπτης Γιώργος Ιακωβίδης και ο μοναδικός Έλληνας λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ.

Ο επισκέπτης του νησιού από την πρώτη στιγμή θα νιώσει την ξεχωριστή αύρα που τον τυλίγει όταν βρεθεί σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Οι μοναδικοί αρχαιολογικοί θησαυροί, οι προστατευόμενοι υγροβιότοποι με ενδημικά πουλιά, τα μουσεία, τα μοναστήρια (όπως του Ταξιάρχη στον Μανταμάδο, Αγίου Ραφαήλ, Μονή Υψηλού και πολλά άλλα) οι διάσπαρτες σε όλο το νησί εκκλησίες, οι πεντακάθαρες παραλίες, η γευστική τοπική κουζίνα, τα μοναδικά πανηγύρια όπου ο χριστιανισμός δανείζεται δρώμενα από την ελληνική μυθολογία προσδίδουν την διαφορετικότητα που εκπλήσσει ευχάριστα τον επισκέπτη.

Εντυπωσιακό στοιχείο του νησιού είναι οι πολλές θερμές ιαματικές πηγές καθώς εδώ βρίσκεται το ¼ των θερμών πηγών της Ελλάδας.

Οι κάτοικοι του νησιού ευλαβικά ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία (διατηρούνται 300.000 περίπου αιγοπρόβατα γαλακτοπαραγωγής), την ελαιοκομία και την μελισσοκομία. Στην Λέσβο παράγονται μοναδικά προϊόντα ΠΟΠ, ΠΓΕ όπως κασέρι, λαδοτύρι, γραβιέρα, λάδι.